لیلا قرائی

افتون‌بلادت ٤ اوت ٢٠١٥

بطور همزمان باید هم علیه زورگویی مذهبی و هم علیه راسیسم مبارزه کنیم.- لیلا قرائی

دو نفر که به محافل راست افراطی مرتبط هستند، هفته گذشته تظاهراتِ "پراید" خودشان را در منطقه یَروا Järva در حومه استکهلم به راه انداختند. هدف از این کار، به باور منتقدین، ایجاد و دامن‌زدن به تضاد بین حقوق بشر از یکسو و مهاجرپذیری از سوى دیگر بوده است.

شبکه زنان در ضدِ-تظاهرات مهمی که در روز ٢٩ ژوئیه در هوسبی Husby علیه "پراید یروا" Pride Järva یعنی علیه فیلی که قرار بود به طرفداری از حزب "دمکراتهای سوئد" [حزب ضدخارجی سوئد] هوا کنند، شرکت کرد. ما این کار را کردیم، چرا که معتقدیم به میدان آمدن به طرفداری از ارزش یکسان همه انسانها، صرف‌ نظر از جنسیت، سکسوالیته، مذهب، فرهنگ و قومیّت بسیار مهم است. ما این کار را کردیم چون مخالف تبیین‌های "دمکراتهای سوئد" و دیگر جنبش‌های ناسیونالیستی و راه‌حلهای آنها در قبال مسائل اجتماعی هستیم و بعنوان یک عکس‌العمل علیه تلاش آنها بمنظور به جان هم انداختن گروههای به حاشیه رانده شده و بیدفاع این کار را کردیم. در میدان مرکزی هوسبی گروهی از اکتیویست‌های hbtq را دیدیم که توسط یک دار و دسته از مردان، که بعضی‌شان نقاب به صورت داشتند، مورد ایذاء و اذیت قرار گرفته‌اند. متلکها و توهین‌های برخورنده و وقیح بارِ اکتیویست‌ها میکردند و شنیدیم که میگفتند هوسبی جای آنها و پرچم رنگین‌کمان آنها نیست. من یک پرچم رنگین‌کمان را گرفتم، به میان آنها رفتم و از آن مردان پرخاشگر پرسیدم: شما به خاطر این پرچم میخواهید مرا بزنید؟ از صف Lugna gatan ["کوچه آرام"، انجمنی که برای ممانعت از خشونت، واندالیسم و تبهکاری جوانان فعالیت میکند] جواب آمد که من نباید در این کار دخالت بکنم، که من با اعتراضم به توهین و فحاشی، دارم آنها را تحریک میکنم. Lugna gatan که میبایست خودش پیشقراول کاری که من کردم باشد، میخواست من را ساکت کند که میگفتم ایذاء و اذیت آدمهای هموسکسوئل کار درستی نیست. روحیه و طرز برخورد آن دار و دستۀ مردم‌آزار چنان تهدیدآمیز بود که من ترس جانم را داشتم. دور و بَرَم را گرفتند، تنه زدند و بطری‌های شیشه‌ای به طرفم پرتاب کردند. رفیقم را بشدت هُل دادند. بعداً چند تن از اکتیویست‌ها از من و عکس‌العملم تشکر کردند. جواب من این بود که مجبور بودم در دفاع از حق همه، برای اینکه هر طور میخواهند زندگی کنند، این کار را بکنم. این وظیفه من است که عکس‌العمل نشان بدهم و عمل کنم - مستقل از اینکه تهدید از طرف راسیستها باشد یا از طرف اسلامیست‌ها. تعقیب و آزار، تهدید و خشونت علیه آدمهای hbtq در همه جای دنیا هست. در همه جای دنیا زنان را سرکوب و کنترل میکنند و همه جا زنان در معرض خشونت هستند. در مناطق حاشیه شهرهای اینجا هم همینطور است. در بسیاری از مناطق حاشیه شهر نیروهای مرتجع اسلامیست بسیار قوی و پرنفوذ هستند، در حالی که نیروهای خوب مترقی که برای آرمانهای دمکراتیک و برابری ارزش همه انسانها مبارزه میکنند برای رساندن صدایشان با هزار و یک مشکل درگیرند. به همین علت وضع خیلی‌ها از جمله هموسکسوئل‌ها، زنان و جوانانی که نُرم‌های ناموسی را میشکنند بسیار دشوار و وخیم است. اخیراً در مطبوعات و مدیا چندین نفر با بحثهایشان بر مسأله فشار فزاینده از جانب بنیادگرایان در مناطق خارجی‌نشین انگشت گذاشته‌اند و از اینکه چطور آزادی زنان به درجاتِ بیشتری محدود شده است حرف زده‌اند. در حالی که از جوانب مختلف مورد پشتیبانی قرار گرفته‌اند، زنانی که جرأت کرده‌اند در مدیا به این مسائل بپردازند متهم شده‌اند که دارند با شرح تجاربشان یک کمپین تنفر و تفرقه افکنی راسیستی علیه محلات و مناطق خارجی‌نشین را به پیش میبرند. بار مسئولیت به دوش کیست؟ ما در شبکه زنان شاهد دودوزه بازی بزرگی از جانب سیاستمدارانمان هستیم. ما نسبیت‌گرایانِ فرهنگی وحشت‌زده‌ای را میبینیم که از ترس راسیست خوانده شدن، سر و ته حقوق بشر را قیچی میکنند. ما اعانات مالی از جانب جامعه را میبینیم که به جیب فرقه‌های مذهبی‌ای سرازیر میشود که رسماً ادعا میکنند طرفدار دمکراسی، برابری و ارزش یکسان همگان هستند اما بطور غیر رسمی حامیان و پرورش‌دهندگان هموفوبی و ستمگری بر زنان هستند. میبینیم که مراکز تفریحات سالم را تعطیل میکنند، درهای مراکز حمایت از خانواده و دیگر خدمات اجتماعی را میبندند. محلات و مناطق فقیر و خارجی‌نشین را به دست قضا و قدر میسپارند و قدرت را به دست بنیادگرایان مذهبی میدهند تا بر سر اهالی فرمان برانند و با آنها هر کار که خواستند بکنند. بنیادگرایان مذهبی و جنبش‌های فاشیستی از همدیگر تغذیه میکنند و همدیگر را تقویت. ما باید در هر قدم بطور همزمان هم زورگویی مذهبی را بکوبیم و هم راسیسم را. این یکی آن یکی را منتفی نمیکند - برعکس، بنظر ما واجب است که با هر دو بطور همزمان مبارزه کنیم. بیایید هرگز سکوت نکنیم، هرگز نگاهمان را برنگرانیم، وقتی به حقوق بشر تجاوز میشود. لیلا قرایی

فاکت ارائه کننده بحث: لیلا قرائی، دبیر شبکه زنان موضوع بحث: در تابستان بحث شدیدی بر سر رادیکالیزه شدن محلات خارجی‌نشین درگرفت. چپی‌ها، کسانی را که مسأله ستمگری اسلامیستی بر زنان در محلات خارجی‌نشین را برجسته کرده‌اند را متهم میکنند که جامعه را به تفرقه میکشند و عدّه معیّنی را انگشت‌نما میکنند. چپی‌ها میگویند افزایش مساوات مسأله را حل میکند. ارائه کننده بحث امروز معتقد است که جدّی نگرفتن زنان و هموسکسوئل‌های محلات و مناطق خارجی‌نشین، کوچک کردن مسأله است و میگوید که باید هم علیه راسیسم و هم علیه ستمگری بر زنان بطور همزمان مبارزه کنیم.