| Bus drivers strike in Tehran | اعلانات و مطالب مربوط به اعتصاب کارگران شرکت واحد تهران در سايت شبکه زنان |
|---|
اطلاعيه‌ی سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه - ٢٥ اسفند ١٣٨٤ |
اطلاعيه‌ی سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
|
طومار را امضاء کنيد: "دستگيرشدگان را آزاد کنيد!"
با سلام و خسته نباشيد. براى امضاى بيانيه "دستگيرشدگان را آزاد کنيد" به اين آدرس مراجعه کنيد:
www.irannowar.com
و ايميل کنيد: sendicavahedptition@yahoo.com
|
فراخوان کنفدراسیون بین المللی اتحادیه‌های آزاد کارگری و فدراسیون اتحادیه‌های جهانی
|
اگر روزى مقاومت نكنيم و صدايى از ما شنيده نشود، بدانند كه ما ديگر نيستيم
حسن محمدى: دوستان از داخل زندان از ما خواستند جنبش هر چه بهتر به پيش برود، تا جايى كه در توانمان باشد مقاومت خواهيم كرد. ماموران امنیتی جمهوری اسلامی در ادامه سرکوب و ایجاد رعب و وحشت در میان فعالان سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی و خانواده‌های آنها، جمعی از رانندگان را از ادامه کار بازداشتند و برای جلب یک فعال کارگری، پسرخاله او را بازداشت کردند. حسن محمدى از فعالان سنديكايى كه خود تحت پيگرد جمهورى اسلامى قرار دارد، در مصاحبه با راديو فردا ميگويد همراه گروهی ازکارگران در حال تعقیب و گریز با ماموران است و با تلفن با کارگران زندانی در تماس قرار دارد. وی ميافزاید مسئولان به تجمع شماری از همسران کارگران دستگیر شده در مقابل مجلس شورای اسلامی پاسخی ندادند. و آنها قرار است روز شنبه جلوى دادگاه انقلاب اسلامی تجمع كنند. آقاى محمدى ميگويد: دوستان از داخل زندان از ما خواستند جنبش هر چه بهتر به پيش برود و من از همينجا ميگويم تا جايى كه در توانمان باشد مقاومت خواهيم كرد.
وی ميافزاید فعالان سندیکائی از وهاب محمدى که پسرخاله او در حراست منطقه سه توسط ماموران امنیتی گروگان گرفته شده است، خواسته‌اند خود را تحویل ندهد. وی ميافزاید مدیریت نظام را مسئول افزایش فقر و فحشا و جرائمی ميداند که ميگوید در گذشته در ایران سابقه نداشته است. مسعود ملك (راديو فردا): اقدام‌هاى حكومت اسلامى در سركوب اعتصاب كارگران شركت واحد و ايجاد رعب و وحشت در ميان كاركنان شركت واحد اتوبوسرانى تهران و خانواده‌هايشان همچنان ادامه دارد. حسن محمدى از فعالان سنديكايى كه خود تحت پيگرد جمهورى اسلامى قرار دارد، در مصاحبه با راديو فردا از آخرين تحولات در اين باره ميگويد: حسن محمدى: امروز چهارشنبه تعدادى از همسران همكارانمان مقابل مجلس شوراى اسلامى جمع شدند و خواهان آزادى همسرانشان شدند. ولى متاسفانه هيچ كدام از مسئولين خودشان را براى پاسخگويى اينها مسئول ندانستند و اقدامى نكردند. در هر صورت شنبه هم قرار شده كه اين خانواده‌ها جمع شوند جلوى دادگاه انقلاب. ما دعوت ميكنيم از همه كسانى كه به نوعى در بازداشت به سر ميبرند، خانواده‌هايشان، همسرانشان بيايند آنجا و خواستار آزادى همسرانشان شوند. ما امشب همچنان در حال فرار و تعقيب و گريز هستيم و جاى مشخصى فعلا نداريم با اين هواى سرد تهران، ولى خب از داخل زندان وقتى خبرهايى به ما ميرسد واقعا گرم ميشويم. دوستان ما آنجا به نوعى با يك تلفن با ما صحبت كردند و خواستار هر چه بهتر پيش رفتن اين جنبش شدند. من از همينجا خدمتشان ميگويم ما هم بيرون از زندان تا جايى كه بتوانيم مقاومت ميكنيم و اگر روزى مقاومت نكنيم و صدايى از ما شنيده نشود، بدانند كه ما ديگر نيستيم. سه شنبه شب خانم حيات غيبى آزاد شدند و فرزندانشان خيلى خوشحال بودند كه اميدواريم هرچه سريعتر پدرشان نيز آزاد شود و همه اين پدران به خانواده‌هايشان بازگردند. امروز دوباره از اشتغال به كار تعدادى از همكاران ما جلوگيرى كردند و گفتند بايد از حراست مركزى شركت واحد نامه بياورند تا شاغل شوند. پسرخاله آقاى وهاب محمدى را در حراست منطقه سه به نوعى گروگان نگه داشتند تا آقاى وهاب محمدی خودش را معرفى كند كه ما از ايشان خواستيم اين كار را نكند و در كنار ما بماند. وضع كماكان امنيتى پليسى است و همكاران ما كه امروز با چند تن از آنان صحبت ميكردم، يك بن ٥٠ هزار تومانى گرفتند، ولى همگى به نوعى اين را پول دوران حبس همكارانشان ميدانند. من خيلى متاسفم براى مديريت شركت واحد كه اينگونه با كارگران و زيردستانش برخورد كرده كه همه كارگران به نوعى از ايشان ناراحت هستند و ميگويند ايشان به حرفهاى ما هيچ توجهى ندارد. اعتصاب يكى از راه‌هاى قانونى به دست آوردن حقوق كارگرى است و در تمام دنيا مرسوم است. ولى ميبينيم كه در ايران يك مقدار روى اين موضوع هستند.
|
|
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه:
هجوم به اعتصاب ما را محکوم کنید! از جانب هفده هزار کارگران و کارکنان شرکت واحد اتوبوسرانی تهران به اطلاع شما تشکلهای کارگری دنیا و همه کسانی که از سرکوب بدیهی‌ترین حقوق انسانها متاثر میشوند میرسانیم که امروز هشتم بهمن ماه مصادف با ٢٨ ژانویه اعتصاب گسترده ما با هجوم بی‌سابقه ماموران جمهوری اسلامی روبرو شد. از شب قبل به منازل ما هجوم آوردند، حتی فرزندان خردسال ما را هم به زندان بردند، تعداد زیادی که هنوز آمار دقیق آنرا نداریم ولی قطعا بالغ بر صدها نفر میشود را دستگیر کردند، تعدادی از همکاران ما را به زور کتک و تهدید مجبور به راندن اتوبوس‌ها کردند، تعدادی از رانندگان ارگانهای نظامی را به خدمت گرفتند و هزاران پلیس و مامور انتظامی، لباس شخصی و لباس رسمی را به جان ما انداختند تا اعتصاب ما را در هم شکنند. این وضعیتی است که ما داریم. اعتصاب برای چه بود؟ برای آزادی آقای اسانلو و دیگر رهبران سندیکا که آنها هم بدون هیچ دلیلی و با قلدری به زندان انداخته شده‌اند، برای انعقاد قراردادهای دسته جمعی، برای به رسمیت شناسی سندیکا، برای افزایش دستمزد و از این قبیل. آیا باورتان میشود که برای این خواسته‌ها چنین جنگی بیرحمانه و وسیع را علیه ما کارگران شرکت واحد برپا دارند؟ جمهوری اسلامی چنین کرد و ما هیچ چاره‌ای نداریم جز آنکه به مبارزه‌مان سرسختانه‌تر و متحدانه‌تر ادامه دهیم. از شما همکارانمان و هم سرنوشتانمان در سراسر دنیا، از شما که میتوانید اتحادیه و تشکل خودتان را داشته باشید تقاضا داریم که این عمل دولت ایران را محکوم کنید. ما از شما انتظار داریم که خواهان آزادی فوری و بی‌قید و شرط تمامی دستگیر شدگان شوید. خواهان برسمیت شناسی سندیکای ما و اجابت کردن خواسته‌های ما شوید. ما انتظار داریم که شما سرکوب اعتصاب ما را محکوم کنید و خواهان محاکمه و مجازات همه کسانی که به صف اعتصاب کارگران هجوم آوردند شوید. ما همینجا از همه اتحادیه‌ها و سازمانهایی که از مبارزات ما حمایت کرده‌اند تشکر میکنیم. ما مبارزه‌ای سخت و طولانی در پیش داریم و مصرانه خواهان ادامه حمایتهای شما هستیم. با احترام ٢٨/١/٢٠٠٦
|
|
مهديه سليمى، دختر دوازده ساله يکی از فعالين سنديکای کارگران شرکت واحد:
پتو را از روی ما برداشتند و با پا و دست همش ما را ميزدند... مهدیه سلیمی، دختر ۱۲ ساله يعقوب سليمی از دستگيری خود و برخورد زندانبان با کودکان دستگیر شده به راديو آوای آشنا گفت: ما خواب بوديم يهو زنگ زدند، مادر گفت بله کيه، کسی که پشت در بود گفت خانم سليمی يک لحظه بياييد دم در. آنقدر که عجله داشتند حتی اجازه ندادند مادر روسری خود را سر کند. تا مادر در را باز کردند ريختند توی خانه. ما با دختر آقای ضيا خوابيده بوديم آمدند تو و پتو را از روی ما برداشتند و با پا و دست همش ما را ميزدند. بعد گفتند بريد سوار مينى بوس بشيد. وقتی خواستيم سوار مينی بوس شويم خانم رضوی ميخواست مانتو بچه‌اش را توی ماشين بگذارد آنقدر آنها را زدند و حتی با پوتينهایشان زدند به قلبشون که هنوز جای کبودی‌ها روی مادرم هست. رفتم آنجا (توی مينی‌بوس) چوبی دستشان بود. رفتند اسپری آوردند ميخواستند بغل دهان خواهرم بزنند. يادمه که حتی بغل چشم خواهرم زدند. وقتی رفتيم بازداشتگاه گفتند خانم بفرمائيد آنجا. اينجا اصلا بهداشتی نبود و سرد بود. گفتيم پتو بدهيد گفتند پتو نداريم، مأموريم و معذور. ديگه خيلی ما را کتک زدند. گفتيم ناهار بياريد رفتند ته مانده غذای خودشان را آوردند. الان نميدانم مادرم کجاست . ميگفتند ميخواهند ببرند اطلاعات. آنها همه بچه‌ها را ميزدند. آنها همه بچه‌های را به گريه انداختند. پدر من کاری نکرده و فقط حقش را خواسته است. الا دوباره بايد با پدر به اوين برويم. اصلا نگران نيستم. وقتی مادر ما را ميبردند نگذاشتند که مادرمان ما را بغل کند. وقتی خواهر کوچکم را پرت کردند به ميز آهنی خورد و دهانش زخمی شد. این مصاحبه را رادیو آوای آشنا انجام داده است.
|
|
عضو هیأت مدیره و مسئول روابط عمومى و سخنگوی سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران:
خطاب به کارگران شرکت واحد و خانواده های آنها سلام گرم دارم به همه عزیزانم در شرکت واحد سلام گرم دارم برای رفقای عزیزم در زندان اوین و به همه همسران و فرزندان کارگران زندانی و به همه اعضای هیأت مدیره محترم و عزیز در زندان و بیرون زندان دوستان عزیزم، افتخار میکنم که اکنون سخنگوئی سندیکای شرکت واحد را به دوش گرفته‌ام. متأسفانه منصور اسانلو و سایر رفقای عزیز هيأت مدیره سندیکا در زندان هستند و امروز این وظیفه مهم به دوش من افتاده است. اینجا میخواهم در این نقش با شما حرف بزنم. مسائل زیادی است که باید جمع میشدیم و با هم حرف میزدیم و تبادل نظر میکردیم اما خودتان شرایط را میدانید. میدانید که امکان تجمع نداریم. همه ما اعم از کارگران و همسران کارگران زندانی احتیاج مبرمی داشتیم که هر روز دور هم جمع میشدیم و درمورد ادامه فعالیت‌مان با هم به گفتگو مینشستیم و تصمیم میگرفتیم. بویژه خانواده‌هائی که عزیزانشان در اوین هستند بیش از همه احتیاج دارند که دور هم جمع باشیم اما متاسفانه این امکان را نداريم. اما حال که امکان دیدار شما عزیزان را ندارم وظیفه خود میدانم که حرفهایم را از اینطریق به گوش شما برسانم. اولین مساله که همه به آن فكر ميكنيم، رفقای زندانی ما هستند. نزدیک به هزار نفر یا حتی بیشتر اسیر شده‌اند. اسیر شده‌اند تا دستمزد بیشتری که با آن بتوانند فرزندان و همسرانشان را از هر نظر تأمین کنند نخواهند. اسیر شده‌اند تا دیگر حرف از سندیکا و متشکل شدن نزنند و پراکنده بمانند. اسیر شده‌اند که حرف از اتحاد، حرف از اعتصاب، حرف از حقیقت و دنیائی که شایسته آنها است نزنند. علیه اجحافات و ظلمی که به آنها میشود دم در نیاورند و ساکت باشند. اما جای افتخار است که امروز آنها هستند که دارند از درون زندان به ما روحیه میدهند و ما را به ادامه راهمان تشویق میکنند. پیامهای آنها که همه روزه به ما میرسد به ما قوت قلب میدهد. به همسران و فرزندان عزیزشان روحیه میدهد. امروز همسران و فرزندانشان چقدر به آنها افتخار میکنند که بخاطر یک هدف مقدس، بخاطر بهبود زندگی همکارانشان مبارزه کرده‌اند و به زندان افتاده‌اند. روحیه رفقای ما در زندان گواه حقانیت مبارزه ما است. گواه حقانیت تشکل ما است. گواه راه درستی است که همگی ما به آن پیمان بسته‌ایم. جا دارد که هر کدام که آزاد میشوند در حلقه محبت گرم همکاران و همسایگان و دوستان و آشنایان خود قرار بگیرند. اگر ميتوانستيم ١٧٠٠٠ کارگر واحد و خانواده‌ها دور هم جمع میشدیم و در یک اجتماع دهها هزار نفره به استقبالشان میرفتیم، حلقه‌های گل به گردنشان ميانداختیم، به افتخار تک‌تک‌شان چراغها را روشن میکردیم و جشن بزرگی در تمام شهر برپا میکردیم. اجازه بدهید که از طرف سندیکای شرکت واحد به شما عزیزان اعلام کنم که شما عمیقا در قلب همه همکاران خود قرار گرفته‌اید. هر توهین و بی‌احترامی به شما که امروز در مناطق مختلف از جانب دشمنان شما میشود با خشم و اعتراض همکارانتان که زیر فشارهای خردکننده‌ای هستند قرار میگیرد. همه جا دارند از روحیه شما و از احساس مسئولیت شما حرف میزنند و به شما افتخار میکنند. همه میگویند اگر ذره‌ای به حقوقمان اضافه کنند بخاطر این است که شما جور زندان را کشیده‌اید و این حق‌الزحمه شما است. شما امروز در قلب همه مردم قرار گرفته‌ايد. اجازه بدهید من هم اینجا به شما اطمینان بدهم که خانواده‌هایتان را تنها نمیگذاریم، شرایط دشواری دارند اما با سربلندی و افتخار به حرکت درآمده‌اند تا برای آزادی شما بجنگند. و دوستانشان از نظر اقتصادی با احساس مسئولیت تمام دارند امر کمک رسانی را سازمان میدهند. این نگرانی را به همکارانتان در بیرون زندان بسپارید. مساله مهم دیگر این است که بسیاری از اعضای هيأت مدیره در زندان هستند. جای خوشحالی است که با دستگیری فعالین سندیکا تعداد بیشتری قدم جلو گذاشته‌اند تا جای آنها را پر کنند. جای خوشحالی است که تعداد کارگران فعال که با جان و دل امروز مایلند و میخواهند این جای خالی را پُر کنند و این وظیفه را به عهده بگیرند زیاد است. همه قدر تشکل‌شان را میدانند. همه قدر سندیکایشان را میدانند و خوشبختانه امروز بیش از همیشه به نقش و اهمیت آن اذعان دارند. در هر منطقه‌ای باید دوستان جلو بیفتند و کارهای زیادی هست که به دوش بگیرند. امروز این وظیفه مهم روی دوش آنها است. نسل جدیدی از کارگران باید در مقام رهبری مبارزه کارگران شرکت واحد قرار گیرند. برای آزادی همکاران و از جمله اسانلو و اعضای هيأت مدیره تلاش کنند، برای برگرداندن با افتخار همکارانشان به سر کارشان تلاش کنند، و در سخنگوئی و رساندن صدای اعتراض ١٧٠٠٠ کارگر واحد و اعضای خانواده آنها نقش ایفا کنند. اجازه بدهید این وظیفه مهم را به شما تبریک بگویم. تردیدی ندارم که شما با کمک گرفتن از تجربه گرانبهای مبارزات تاکنونی که به قیمت زیادی برای همه ما تمام شده است، نقش به مراتب مهمتری ایفا خواهید کرد. مساله سوم، همسران کارگران زندانی هستند. جای امیدواری بسیار زیادی است که آنها با روحیه‌ای مصمم و عالی که واقعا خلاف انتظار خیلی‌ها است قدم جلو گذاشته‌اند. دارند همدیگر را میبینند و دور هم جمع میشوند. دارند تلاش میکنند صدای خود را به هر طریق ممکن به گوش بقیه برسانند و نیرو جمع کنند. دارند تجمع سازمان میدهند و سخنگوئی این تجمعات را به دوش میگیرند. جای خوشحالی و افتخار بسیار است که نسلی از این عزیزان، شجاعانه به جمع فعالین این مبارزه پیوسته‌اند. این به همه ما نیرو میدهد. این مبارزه ما را صد چندان تقویت میکند. آنها در حالیکه باید اقتصاد فقیرانه خانواده را سازمان دهند، روحیه بچه‌ها را بالا نگهدارند، حواسشان به درس و مشق آنها و دلتنگى براى پدرشان باشد٬ همزمان دارند کارهای مهم و باارزشی را هم سازمان میدهند. و من اینجا بر سازمان تاکید میکنم. نقطه قدرت ما سازمان است. بدون آن پراکنده خواهیم ماند. نقطه قدرت ما اتحاد ما است. این اتحاد را داریم، اما اگر سازمانش ندهیم کسی به حرفمان گوش نمیدهد. مساله چهارم، ادامه مبارزه حق‌طلبانه ما است. ما موظفیم همه تلاشمان را برای آزادی دوستان دربندمان بکار اندازیم. موظفیم تلاش کنیم تا همکارانمان با عزت و احترام و بدون هیچ قید و شرطی به سر کارهایشان باز گردند. همسران کارگران نقش مهم خود را دارند انجام میدهند. اینجا از همه همسران دیگر، از دوستان و آشنایانشان، و از همه کارگران و کارکنان عزیز شرکت واحد تقاضا میکنم در تجمعاتی که توسط همسران و اعضای خانواده رفقای در بند ما شروع شده است یک دل و یک صدا شرکت کنید. ما خواستهای مهمی داشته‌ایم که امروز خواست آزادی فوری کلیه همکارانمان و بازگشت به کار بدون قید و شرط کلیه آنها و لغو همه پرونده‌ها هم به آن خواستها اضافه شده است. آیا حتی یک نفر از کارگران شرکت واحد را سراغ دارید که این خواستها را خواستهای خود نداند؟ آیا یک نفر از کارگران کشور را سراغ دارید که افزایش دستمزدی که بتواند یک زندگی شرافتمندانه داشته باشد نخواهد؟ آیا کسی را سراغ دارید که تشکل مستقل خود را نخواهد؟ آیا کسی سراغ دارید که نخواهد در مقابل اجحافات و دستمزدهای شرم‌آوری که به ما میدهند حق اعتصاب داشته باشد؟ عزیزان، این خواستها در دل همه مردم عمیقا جا گرفته است که با زندان و شکنجه و اخراج از بین نمیرود. این خواستها را همه با گوشت و پوست لمس میکنند. کسی روی این خواستها شکی ندارد. حتی آن دسته کوچکی که دنبال شورای اسلامی هستند اگر از جای دیگری تامین نشوند نمیتوانند با این خواستهای ما مخالف باشند. این خواستها خواست ١٧٠٠٠ کارگر شرکت واحد و خواست چند ده هزار اعضای خانواده آنها است و همه ما وظیفه داریم بخاطر بچه هایمان، بخاطر آینده‌مان، بخاطر خودمان، برای بدست آوردن تک‌تک این مطالبات بجنگیم. دلیل اينهمه مخالفت با سندیکای شرکت واحد نيز همين است، بخاطر مبارزه آن براي همين خواست هاست. و بالاخره آخرین نکته‌ای که اینجا وظیفه دارم با شما در میان بگذارم این است که من و سایر همکارانم در هيأت مدیره سندیکا تحت تعقیب هستیم و هر آن ممکن است ما را هم به نزد دوستانمان در اوین ببرند. من اینجا افتخار میکنم که هر چه در توان داشته‌ام برای رفاه خانواده بزرگ کارگری‌ام انجام داده‌ام. افتخار میکنم که به عضویت سندیکا در آمدم تا همراه شما برای این خواستها مبارزه کنم. من ایمان دارم که تلاشهای ما، هرچند به قیمتی زیاد اما نتایج بسیار مهمی داشته است، تجارب زیادی اندوخته‌ایم، یاد گرفته‌ایم چگونه متحد و متشکل شویم، خواستهائی که پرچمش را بلند کردیم امروز به خواست همه این خانواده بزرگ کارگری تبدیل شده است. امروز کارگران شرکت واحد با کوله باری از تجارب گرانبها و با صدها و شاید به جرات بتوانم بگویم با هزاران فعال که از این پس به میدان خواهند آمد، به مبارزه متشکل و متحدانه خود ادامه خواهند داد. ایمان دارم که همه شما قدر اتحادتان را میدانید. همه شما قدر رهبران مبارزه‌تان را میدانید. همه شما ارزش تشکل داشتن را اگر تا یک ماه قبل نمیدانستید امروز با گوشت و پوست لمس کرده‌اید. ممکن است ما را هم بگیرند اما این اعتقادات را که در قلب هزاران نفر ریشه دوانده است نمیتوانند بگیرند.
دست همه شما عزیزان را می فشارم مبارزه ما پیروز خواهد شد، همه ما باید به آن ایمان داشته باشیم. رمز پیروزی ما داشتن تشکل و اتحاد ما است.
|
|
همسران کارگران دستگير شده به عفو بين الملل، سازمانهای مدافع حقوق بشر، کارگری و همه وجدانهای بيدار در دنيا:
کودکان ما پدران خود را ميخواهندحتما از اعتصاب کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران در روز شنبه ٨ بهمن (٢٨ ژانويه) و سرکوب آنها خبر داريد. حتما خبر داريد که بيش از ٥٠٠ نفر از همسران ما به جرم حق خواهى، به جرم اعتصاب، به جرم درست کردن سنديکا که از حقوقشان دفاع کند در زندان بسر ميبرند. حتما خبر داريد که حتی همسران و کودکان کارگران را هم گرفتند و کتک زدند. از شما انتظار داريم اگر تاکنون از ما حمايت نکرده‌ايد، حمايت کنيد و اگر حمايت کرده ايد حمايت قاطع‌تری بکنيد تا مسئولين كار تحت فشار بيشتری قرار گيرند و همسران ما را فورا آزاد کنند. همسران ما جرمی نکرده‌اند. آنها ميگويند با حقوقی که سه بار زير خط فقر اعلام شده است نميتوانيم زندگی کنيم و حقوق بيشتری ميخواهيم. جرم را کسانی مرتکب شدند که همسران ما را زدند و به زندان انداختند. جرم را کسانی مرتکب شده‌اند که کوچکترين حق و حقوقی برای ما قائل نيستند.همسران ما ميگويند احتياج به تشکل داريم که از پراکندگی نجات پيدا کنيم و متحدانه بتوانيم عليه فقر و محروميتی که به ما تحميل شده مبارزه کنيم. همسران ما ميگويند احتياج به قرارداد دسته جمعی داريم که در مقابل کارفرما و دولت دسته جمعی ظاهر شويم و دسته جمعی قرارداد ببنديم و دسته جمعی پای مذاکره و اعتصاب برای دستمزدهايمان برويم. و دسته جمعی درمورد ساعت کار طولانی و ناامنی کارمان بحث کنيم. همسران ما بحق تصميم به اعتصاب گرفتند چون به هيچکدام از خواستهای آنها جواب داده نشد. آنها تصميم به اعتصاب گرفتند تا رهبر سنديکا، آقای منصور اسانلو را که با وضعيت جسمی بسيار وخيمی در زندان بسر ميبرد آزاد کنند. شايد شما اين حق و حقوق را در کشورتان داريد ما در اينجا نداريم.چند روز است همسران ما در زندانند. موقع دستگيری آنها را مورد ضرب و شتم زياد قرار دادند. همسر و دو دختر کوچک يعقوب سليمى، از فعالين سنديکايمان را کتک زدند. ميتوانيد تصور کنيد که احتمالا با همسران ما در زندان چه کرده‌اند. نه ملاقاتی داده‌اند و نه شرکت واحد حقوقی پرداخت کرده است که بتوانيم زندگی‌مان را اداره کنيم. فرزندان ما پدران خود را ميخواهند. انتظار داريم تمام دنيا به حمايت از ما بلند شود و فشار آورد که همسران ما فورا آزاد شوند و کارشان را شروع کنند. فشار شما مؤثر است. بخاطر انسانيت، بخاطر عدالت، بخاطر مبارزه عليه آنچه ظلم و زورگوئی و بی‌انصافی خوانده ميشود انتظار داريم تمام تلاشتان را همين امروز انجام دهيد. ١٢ بهمن ١٣٨٤
امضاها: |
فراخوان کارگران مبارز شرکت واحد را بدست گيرندگانش برسانيد!متن فراخوان کارگران شرکت واحد توسط رفقاى هسته اقليت به انگليسى ترجمه شده است. آنرا از هر طريق که ميتوانيد به دست گيرندگانش برسانيد. |
با امضاء متن زیر فریاد اعتراض خود را به گوش مجامع بین المللی برسانید.
ما تهاجم وحشیانه رژیم جمهوری اسلامی ایران علیه سندیکای شرکت واحد و خانواده آنها که منجر به ضرب و شتم و دستگیری کارگران و همسر و بچه های آنها شده است را شدیدأ محکوم می کنیم و خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط تمامی دستگیرشدگان هستیم.
|
دستگیری و سرکوب وحشیانه رژیم جمهوری اسلامی ایران به کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی و خانواده آنهاما تهاجم وحشیانه رژیم جمهوری اسلامی ایران علیه سندیکای شرکت واحد و خانواده آنها که منجر به ضرب و شتم و دستگیری کارگران و همسر و بچه های آنها شده است را شدیدأ محکوم می کنیم و خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط تمامی دستگیرشدگان هستیم. |
در پی فراخوان اعتصاب برای روز شنبه، اعضای هیات مدیره سندیکای شرکت واحد به دادگاه احضار شدندبه دنبال فراخوان هیات مدیره سندیکای شرکت واحد برای ازسرگیری اعتصاب در روز شنبه، عصر امروز چهارشنبه پنج بهمن، خبر داده شد که دادگاه انقلاب به پنج عضو هیات مدیره:ابراهیم مددی، منصور حیات غیبی، سعید ترابیان، علی زادحسین، داود رضوی و غلامرضا میرزائی اطلاع داده است که باید صبح پنجشنبه در آن دادگاه حاضر شوند. |
از سايت کميته هماهنگي براي ايجاد تشکل کارگري در ايران ديدن کنيد
فراخوان مشترک نهادها و تشکل هاي فرهنگي- اجتماعي و سياسي اروپا- کانادا و آمريکا در پشتيباني از اقدامات "کميته دفاع از حقوق دستگير شدگان اول ماه مه " در ايران و آزادي بي قيد و شرط منصور اسانلو رئيس سنديکاي اتوبوسراني شرکت واحد تهران ( شماره ۱) و دهها مطلب مهم و خواندني ديگر |
تجمع اعتراضی کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران در اعتراض به ادامه بازداشت منصور اسانلوشماری از رانندگان و کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی و حومه از ساعت 8 صبح امروز جمعه 23 دی ماه در اعتراض به ادامه بازداشت منصور اسانلو در مقابل مسجد "الغدیر" تهران تجمع اعتراضی برگزار کردند.کارگران و رانندگان شرکت واحد همچنین نسبت به برگزار نشدن مجمع عمومی این شرکت جهت انتخاب بازرسان شرکت تعاونی مصرف کارگران شرکت واحداعتراض کردند. لازم به ذکر است "منصور اسانلو" رئیس هئیت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه از روز اول دی ماه به وسیله نیروهای امنیتی رژیم دستگیر و تاکنون در زندان اوین به سر می برد. تجمع اعتراضی امروز کارگران شرکت واحد با راهپیمائی کارگران از مقابل مسجد ثارالله تا منطقه 1 شرکت واحد پایان یافت.
|